motorpech op Tonle Sap

Nog een aantal Laos-avonturen tegoed, maar vandaag was weer zo speciaal dat ik erover móet schrijven, nu ik nog energie heb (morgen nl. wéér voor dag en dauw op, om de bus naar Phnom Penh te halen). Enfin, wij vanochtend weer in het donker weg om bij zonsopkomst bij Tonle Sap te zijn. Cambodja's grootste meer, dat een halfjaarlijks eb en vloed ritme heeft met de Mekong (hetgeen inmiddels ruw verstoord wordt door de aanleg v/e dam door China). Magnifiek: gouden gloed over de op palen in het water gebouwde huisjes, waarvan je je ogen niet kon afhouden. Maar toen hield de auto er mee op:accu leeg. Dicht bij de steiger, maar verder lopen, door de modder, want het had net geregend. Mooie oude boot, voor ons 2-en ook nogde zon lachte ons toe: in alle glorie brak hij door de wolken heen en zette het meer in een koperen gloed. Alsof jezelf een gouden stroom wordt die zich door het water baant, omgven door waterhyacint en mangrove, in bizarre vormen. Later kwamen de vogels. Na eindeloos varen kwamen we in een volledig drijvend dorp. Kleuters in zwemvestjes klauterend van boot naar boot, en stoere scheurende jonge mannen met luidruchtige longtail-boten, maar ook gracieus pedelende jonge vrouwen. En geroutineerde ouderen: kaal, want met 60 moet je haar er af. (Dan heb ik nog maar even; moet dan ook het klooster in geloof ik; liever niet). We stappen over in 'n kleiner bootje en dringen diep vogelparadijs en natuurgebied Pret Toal binnen. Vanuit de boot klauteren we een hoge boomhut in, waarin de rangerseacht houden (soort vogelhut op Griend, maar dan anders). waanzinnig, wat een hoeveelheden en soorten.En ze zijn allemaal BIG. Echt groot. Na eindeloos door de telescoop in de vogelhut getuurd te hebben stappen we over in het bootje v/e visser, die ons enkele honderden mrters het gebied in peddelt en liggen we stil te genieten v/d immense rijkdom. Grote watervogels voederen hun jongen, vechten, aanbidden de zon of vliegen in hun eigen wereld. Een immense pelikaan drijft voorbij.
De wolken spiegelen in het zinderende water evenals mangrove en wijzelf. Hier hoef je nooit meer weg eigenlijk. Maar we gaan wel. Terug naar het dorp. Heerlijk.lunchen en dan nog in een bananenboot met het community-project het dorp in. Naar een viskweker, drijvend biljart en krokodillenfarm. Erg grappig. We gaan huiswaarts. Adelaars, bijeneters, ijsvogel en rode koekoek onderweg. Alles belachelijk veel groter dan bij ons. Zelf de kikkers en slakken. We hadden erg veel tijd om die laatsten te bekijken want puf,puf,hak, hak; de motor stopte. Ook hier accu leeg. En de telefoon van onze gids idem. SIM-kaart gewisseld en baas gebeld. Drijven, drijven, drijven. Het werd heet. Vriendjes komen voorbij: het hele spul aan boord en met het aanmeertouw als 'n soort V-snaar proberen ze de motor te starten: 2 kukelen daarbij in het water en we liggen nog steeds stil. Accu zo dood alseen pier. Na uren komt er een boot via de baas. Accu's gewisseld en ja hoor:het loopt. Er klinkt gejuich. Vab korte duur want ook deze accu goudt er mee op. Dan liggen we met 2 boten te drijven. (Onze spa: zwemmen en massage en biertje bij rooftop-swimmingpool bij ondergaande zon kunnen we wel vergeten) De V-snaar-aanlegtouw-optie woedt weer geprobeerd, nu bij de andere boot. Het werkt en blijft lopen. Op sleep gaan we verder. De schipper heeft ergens zijn hand tussen gekregen en ligt versuft op het bed. wij verzorgen met natte washandjes, paracetamol etc. Sneue boel allemaal, maar wij zijn weer a/d wal. In een gigantische regenbui komen we weer thuis en ja, dan smaakt een koud biertje héérlijk.